"Meneer de voorzitter,

Twee weken geleden hadden we het hier in deze zaal nog over de toekomst van Zeeland met een perspectief naar 2040. Met elkaar spraken over hoe het er uit moest gaan zien. We spraken nog niet over de vraag hoe we dat wensbeeld ook daadwerkelijk zouden kunnen realiseren. De korte historie van de spoorbak Goes is dan een mooie casus o te onthouden.

In 2002 werd ik raadslid voor de ChristenUnie en SGP in de gemeente Goes. Op dat moment werd hier in de Staten en Provincie een felle discussie gevoerd over de komst van de WCT. De treinen van Gobelfret met auto’s reden af en aan. Een verdere groei en intensiteit van dat treinverkeer werd voorspeld.  De spoorlijn vanuit het Sloe liep in die tijd nog door de kern van Heinkenszand, compleet met afvalstromen en gevaarlijke stoffen en sloot dan bij Eindewege aan op het hoofdspoor. Zo kwamen de goederentreinen dwars door de kernen  van Goes, Kapelle en Reimerswaal.  Daar veroorzaakten de treinen geluid en trillinghinder. Ook de doorstroming van noord naar zuid werd en wordt door de veelvuldige treinverbindingen gehinderd. Het knelpunt bij Heinkenszand werd opgelost door het Maillard viaduct, maar voor Goes en de andere kernen veranderde dat allemaal niets.

Zoals ook in de jaren 60 de Rijksweg A58 werd aangelegd (in mijn vroege jeugd reden we gewoon over de N289 naar Bergen op Zoom) zo werd ook onderzocht wat de kosten zouden zijn wanneer het hele spoor over een lengte van circa 15 km. kon worden verlegd langs het traject van de A58. De geraamde kosten voor die operatie lagen om en nabij de 300 miljoen. Dat bleek toch echt veel te ambitieus en de zaak raakte feitelijk in een impasse.

In 2002/2003 werd mede op aandringen van de Goese SGP/ChristenUnie fractie ambtelijk een onderzoek opgestart naar de mogelijkheid het spoor verdiept door Goes te laten lopen. Een mooie oplossing voor de geschetste treinproblemen voor  verkeer en omwonenden. Diverse studies leverden op dat voor circa 120.000 miljoen een dergelijke verdiept spoor kon worden gerealiseerd. In 2006 werd overeengekomen dat Zeeland Seaports  voor 20 Miljoen, maar ook de Provincie, het Rijk en Prorail financieel zouden participeren.  Verder langdurig onderzoek, een onmogelijk sluitend te krijgen begroting maar ook een moeizaam en complex overleg met o.a. Prorail en NS, voorwaar geen makkelijke gesprek partners voor gemeente, maakten dat plannen steeds werden aangepast. De nu voorgestelde oplossing is een compromis. Een combinatie van mitigerende maatregelen waartoe Rijk, Gemeente en Prorail sowieso al zijn verplicht, maar ook een bijdrage in de oplossing voor het Goese noord zuid kruisende verkeer.  Bij dat compromis past ook de aangepaste bijdrage van Zeeland Seaports, die geen 20 miljoen maar 12.15 miljoen bedraagt.

Vanuit mijn huidige positie en verantwoordelijkheid als Statenlid kijk ik naar deze ontwikkeling  van de afgelopen 12 jaar terug. Gezien de relatie als aandeelhouder van Zeeland Seaports kan de Staten van Zeeland haar gevoelens over dit onderwerp en het beleid van Zeeland Seaports kenbaar maken. Vanuit die verantwoordelijkheid bezien is de overeenkomst voor Zeeland Seaports volgens de fractie van de ChristenUnie een goede en redelijke zaak. De claim op jaarlijkse begroting  is hiermee van de baan. De overige bijna 8 miljoen kan op andere nuttige wijze worden aangewend. Een goede zaak!

Voor Zeeland Seaports is dit een verstandige toekomst gerichte buy-out. De WCT is er niet gekomen. De groei van de verwachte treinbewegingen is achter gebleven. Toch blijft de ambitie wel gericht op containerisatie binnen de havens en blijft dus onverminderd van kracht.

Ons gevoel voor Goes? Dat voelt toch een beetje als een “gemiste kans". Maar het is aan de raad en college van Goes zelf om daar over te oordelen. Goes wil en kan nu verder met de ontwikkeling van uitvoering van haar ambities voor een goede ontsluiting en  aansluiting met de aanleg van een grote kruising bij de van Hertumweg.

Voorzitter, het hebben van een mooie toekomst visie en wensen, zegt dus nog niets over de vraag of je voldoende daad en wilskracht bij elkaar kunt brengen, om ook die toekomst waar te maken. En dat is de echte uitdaging ook voor Zeeland 2040.

Dat gezegd hebbend stemmen we met dit voorstel in."