Bijdrage  fractie ChristenUnie fractie onteigeningsplan Waterdunen - door Paul Colijn

Hoe betrouwbaar is de overheid? Dat is in feite de vraag die hier middels deze brief ook nog eens onderstreept wordt.  De overheid heeft de taak om altijd te zoeken naar datgene wat het beste is voor het welzijn van haar burgers. En zo doen we dat hier in Nederland en dus ook in Zeeland volgens zorgvuldig afgesproken regels. De regels van planvorming, van inspraak van bezwaar en vooral van heel veel…, goede communicatie!!!

Het is een complex geheel van regels, vormen, normen en communicatie die in de loop der tijd steeds zwaarder zijn gaan wegen. Regels die inmiddels zo complex en omvangrijk zijn geworden, dat het hele ritueel daarvan gaat leiden tot een op sommige vlakken een onbestuurlijk Nederland.

In dat licht ziet de ChristenUnie ook de ontwikkelingen rondom Waterdunen. Waterdunen is een belangrijke impuls voor West Zeeuws-Vlaanderen. En een slimme combinatie van kustversterking, recreatie en natuur. We hebben een afgewogen plan, een goede inpassing en een democratisch gelopen besluitvorming.

En …we hebben oprechte en voldoende pogingen gedaan tot minnelijke grondverwerving op een redelijke basis. Maar de kustversterking moet voor 2015 klaar zijn, dat praktisch betekent dat we in 2012 alle gronden in bezit moeten hebben om in 2013/14 Waterdunen te kunnen realiseren.

Speciaal in Zeeland moet bij het bouwen altijd opgelet worden , dat het tij niet verloopt. En dat is ook bij Waterdunen van toepassing. 

De Gedeputeerde heeft in de Provinciale Staten vergadering in december aangegeven dat voor 30 à 40 hectare geldt dat de kans op minnelijke verwerving minimaal is. Ook het idee van de SP in de commissie aangedragen, dat het misschien een optie is om de planonderdelen te splitsen en alleen voor de gronden betrekking hebbend op kustverdediging onteigening toe te passen steunen we niet. Splitsen leidt tot veel hogere kosten, extra planologische procedures (ivm dubbelbestemmingen), en grote kans dat onderdelen van de functies natuur en recreatie niet doorgaan. Geen goed plan dus.

Dan nog één ding. In de afgelopen 4 jaar heeft onze fractie steeds aangegeven tegen ontpoldering te zijn, en dat blijven we. Maar laten we dan in dit huis alstublieft ook eens ophouden met het plakken van stikkers “ontpoldering” op allerlei plannen voor binnendijksnatuurherstel waar ook water mee gemoeid is. Op deze manier probeert men op een populistische wijze veel goede ontwikkelingen tegen te houden. Daar zitten we in Zeeland toch zeker niet op te wachten?

Waterdunen is geen ontpoldering, maar een economische ontwikkeling, goed voor  heel West Zeeuws Vlaanderen,  goed voor de natuur en wellicht iets minder goed voor die partijen die het onderste uit de kan willen hebben .

Maar zo gaat dat met onteigening.

Gelukkig kan er nu alsnog gedurende de procedure gewoon zaken gedaan worden om tot minnelijke grondverweving te komen. Ik roep partijen daar ook toe op.  Het verwervingsaanbod blijft staan, zoals dat hoort bij een betrouwbare overheid.

We zijn blij dat weer een voortgaande stap is gezet in de ontwikkeling van Waterdunen en wensen het College veel succes met de verdere te nemen maatregelen. 

Bijdrage bij bestuurskrachtonderzoek ruimte voor verbeelding - door Arjan Beekman

Het rapport Ruimte voor verbeelding is weer al enige tijd oud, en het gevaar bestaat dat de inhoud dan wat op de achtergrond raakt. Echter dit rapport biedt zowel het college van GS als Provinciale Staten een spiegel.

En als je in die spiegel kijkt kun je net als in het echte leven denken: Tjonge, wat zie ik er toch goed uit. Wat ben ik toch een uiterst aantrekkelijk persoon. Ja, een enkel puistje maar dat gaat wel over. Ik blijf toch uitermate aantrekkelijk. Aan de andere kant kun je ook zeggen, tjonge zeg. Dat puistje wat is dat toch verschrikkelijk. Het verknoeit mijn schoonheid.  Een beetje de houding van een puber. Op die manier ziet geen jongen of meisje mij meer staan.

Net zoals in het echte leven zit de waarheid vaak in het midden. Diegene die zo ingenomen is met zichzelf is vaak niet de Adonis die je zou denken, en diegene die het helemaal niks vindt is vaak echt geen Quasimodo. Onze fractie ziet dit rapport als waardevol en leerzaam.

Een paar lijnen die naar de mening van onze fractie verdere uitwerking nodig hebben:
Een gedeelde visie: Het rapport maakt duidelijk dat we in Zeeland wel erg aardig zijn voor elkaar, en daardoor heikele kwesties nauwelijks echt uitgesproken worden. Dit werkt negatief voor ons beeld naar Den Haag en Brussel. Onze fractie is van mening dat we als Staten die bal op moeten pakken en met elkaar een discussie moeten voeren voor een lange termijnvisie: Zeeland in 2050.  Ik hoor graag de reacties van andere partijen hierover.
Verder komt ook de specifieke rol van Zeeland waar het gaat over het takenpakket van de Provincie weer aan de orde. Met andere woorden, dat we ons bezighouden met taken die feitelijk niet “des provincies” zijn.  We hebben daar al uitgebreid over gesproken maar een duidelijke onderbouwing van de keuzes en politieke discussie hierover is niet gevoerd. Ons verzoek is om aan het College al de taken waar we nu energie in steken die niet tot onze taken horen in kaart te brengen zodat we daar in de Staten nog eens over kunnen spreken. Lijkt mij gezien de behoorlijke wijzigingen die in de Staten opgetreden zijn ook wel zinvol.

Een aantal zaken heeft het College al opgepakt, of heeft in haar collegeprogramma aangegeven hiermee verder te willen.  Zoals de omvang van het ambtenarenapparaat. Verder hebben deze Staten al aangegeven dat we met elkaar willen werken aan versterking van de dualisering, om maar enkele voorbeelden te noemen.  Een goede zaak naar de mening van de ChristenUnie.

Tot slot, hoe gaat de procedure nu verder? Wat mogen we de komende periode van het College verwachten?  Dat is voor onze fractie niet geheel helder, graag toelichting daarop.

De ChristenUnie wil graag haar bijdrage leveren aan de uitwerking van het rapport. Ruimte voor verbeelding? Wij hebben al een aardig beeld. Een Zeeland wat z’n unieke kwaliteiten weet uit te buiten, een Zeeland als groenblauwe oase temidden van stedelijke aglomaraties. Waar voldoende werkgelegenheid is en het leven wat lijkt te vertragen. Kortom, een Zeeland om verliefd op te worden.