… en daar ben ik er één van! Ongeloof was mijn eerste reactie toen Jaap van Ginkel me opbelde met de mededeling dat we betrokken waren bij de college onderhandelingen. Het duurde even tot het nieuws tot me door drong en vooral de gevolgen die zou hebben! Het was natuurlijk nog even afwachten of er inderdaad een akkoord bereikt zou worden, dus dat was voor mij wel heel spannend. Ik had er helemaal niet meer op gerekend dat ik statenlid zou worden, die hoop was na de verkiezingen vervlogen.

Hoe meer ik er in de afgelopen week over na heb gedacht hoe leuker ik het ga vinden en hoe meer zin ik er in krijg. Ik zie het echt als een uitdaging en ook een roeping om hier iets goeds van te maken. Daarnaast vind ik het ontzettend spannend en dat zal het ook nog wel even blijven. Dit komt omdat ik nog jong ben en ook relatief onervaren, maar gelukkig durf ik dat ook aan mezelf én anderen toe te geven. Ik denk dat het belangrijk is dat ik daar ook eerlijk in ben. Ik ben heel blij om te weten dat ik mensen achter me heb staan waar ik altijd langs kan gaan voor goede raad, kennis of om even mijn verhaal kwijt te kunnen.

Als ik terug kijk op de ontwikkelingen van de afgelopen tijd denk ik dat we onszelf gezegend mogen weten en dit ten goede moeten benutten!