Commissaris van de Koningin

Op 1 februari 2007 gaat Commissaris van de Koningin dhr W.T. van Gelder met pensioen. Daarom hebben de Staten van Zeeland afgelopen vrijdag 8 december 2006 een voordracht gedaan aan de minster van Binnenlandse Zaken, dhr Remkes, voor een nieuwe Commissaris van de Koningin voor de Provincie Zeeland.  De voordracht bestond uit twee kandidaten, waarvan (om privacy redenen) alleen de eerste is bekendgemaakt. De Zeeuwse Staten hebben op advies van de vertrouwenscommissie uit de Staten gekozen voor mevr. Karla Peijs, die nu nog minister van Verkeer en Waterstaat is. Mevr. Peijs komt al jaren in Zeeland, o.a. omdat ze hier een tweede huis bezit, maar ook omdat ze zich in haar jaren als minister zich veel met Zeeuwse problematiek heeft bezig gehouden. Ze kent Zeeland dus goed en Zeeland kent haar ook al een beetje. Voordat ze minster werd heeft ze meer dan tien jaar in het Europees parlement gewerkt. Voor de ChristenUnie lijkt ze voor Zeeland een uitstekende kandidaat. Ze heeft een groot netwerk en kennis van Den Haag, kennis van Europa en kennis van de problematiek die er in Zeeland speelt op waterstaatkundig gebied en vooral ook op het gebied van Openbare Orde en Veiligheid. Ze lijkt ons een sterk persoon met hele goede sociale vaardigheden en zeer benaderbaar voor gewone burgers in Zeeland. Kortom, we verwachten dat de minster, en met hem H.M. de Koningin,  mevr. Peijs zal benoemen tot Commissaris van de Koningin in Zeeland. Wij zijn er blij mee.

 De Procedure

Over de procedure: De procedure rond de benoemding van een CdK is volledig vertrouwelijk. Van open sollicitatie tot benoeming komt uiteindelijk alleen de naam van degene die benoemd wordt naar buiten. Het lijkt echter alsof de vertrouwelijkheid vooral geldt voor de vertrouwenscommissie en voor de Staten. Ons is wel gebleken dat er op diverse punten in de procedure invloed uitgeoefend wordt die er niet zou moeten zijn. Ook wordt er kennelijk, waar dan ook, “gelekt“over degenen die meegedaan zouden hebben en over wie het uiteindelijk geworden is. Zo liggen veel zaken die vertrouwelijk zijn toch nog op straat. Dit alles is natuurlijk slecht voor de procedure en slecht voor het vertrouwen van burgers in de overheid. Het is echter ook nauwelijks te voorkomen als je ziet wie er uiteindelijk allemaal bij betrokken zijn. Door de praktijk “wijs” geworden lijkt het ons beter de sollicitatieprocedure naar een publiek ambt als de Commissaris van de Koningin volledig openbaar te doen. Er wordt dan voor iedereen duidelijk wie daarin welke rol speelt, wie er mee solliciteren en hoe het gelopen is. Als deze procedure transparanter wordt is het niet nodig om in ons staatsbestel over te gaan tot een gekozen Commissaris, want dat gebeurt dan op een helderder manier door de Staten. 

Jaap v Ginkel