Quisque sibi proximus?

Afgelopen vrijdag de zicht op beleid bijeenkomst bijgewoond waar de visie op de toekomst van het toerisme in Zeeland werd gepresenteerd.

 

Een belangrijk onderwerp voor Zeeland met veel invalshoeken.

Goed dat daar een langere termijn visie op komt. Dank voor de goede manier waarop één en ander werd gepresenteerd.

Aandacht is er terecht voor ondernemers-, natuur- en inwoners belangen in deze visie.

 

Spreiding over het hele gebied en over het hele jaar van het toerisme is een oplossingsrichting. Maar betekent dat dat we straks het hele jaar door overal toeristen hebben?

 

Gevaar, blijkt wel, is dat we proberen ieders toekomstwens uit te laten komen en dat kan nooit helemaal.

De belangrijkste vraag die ook na de discussie onderling achterblijft, is daarom voor mij hoe je met deze vaak uiteenlopende belangen een goede balans vindt. 

Sectorbreed zijn ook de recreatie ondernemers overtuigd van de noodzaak een balans te vinden. Maar hoe ga je om met de individuele ondernemer die, begrijpelijk, vooral kijkt naar het eigen belang en dat ene project er hoe dan ook door wil hebben?

 

Conclusie moet zijn dat wat betreft de toeristische sector we echt de grenzen moeten stellen en bewaken, en daarvoor ook gemeenten de handvaten moeten geven.

 

Wat de ChristenUnie betreft zou de volgorde moeten zijn dat eerst de belangen van de inwoners van de provincie aan bod komen, daarna die van natuur en landschap en daarna de economische aspecten. 

En ja die belangen van de inwoners lopen al voldoende uiteen, zodat het vinden van een balans nog steeds een opgave is.