Planning, bestaande banen en nieuwe Zeeuwen: Jan Henk over de verhuizing Korps Mariniers
Op woensdagavond 4 maart vond er een extra Statenvergadering plaats over de verhuizing van het Korps Mariniers. Lees hier de bijdrage van Jan Henk Verburg
Zeeland ondervindt door de eilandenstructuur, de beperkte bevolkingsomvang en grenseffecten als regio een aantal extra uitdagingen. Door opschaling van overheidsorganisaties zien we dat vestigingen verschuiven van Zeeland naar Breda, Rotterdam en Tilburg. In het verleden heeft dit geleid tot een fors verlies aan HBO+ banen bij de overheid.
Het kabinet besloot in 2012 een kazerne te verplaatsen naar Vlissingen, maar liefst 1.800 gezinnen! Een enorme sociaal-economische impuls, onlangs berekend op 28M per jaar. Een fantastisch plan waarbij de mariniers, zeesoldaten immers weer op hun oorspronkelijk plek aan de kust zouden terugkeren!
Het voorgenomen besluit om niet voor Vlissingen maar Apeldoorn te kiezen ligt ons als ChristenUnie dan ook zwaar op de maag. We zijn er niet van overtuigd dat gebezigde argumenten steekhoudend zijn maar zijn vooral verontwaardigd over de stiekeme werkwijze van de stas met list en bedrog. Diep treurige gang van zaken waarbij het vertrouwen in de politiek sterk is geschaad. Het kan toch niet zo zijn dat we afspraken alleen nog maar nakomen als het ons uit komt? Wat ons betreft heeft het kabinet echt een ereschuld in te lossen en kan daarmee weer iets van het zwaar geschonden vertrouwen terug winnen.
Nu over het procesvoorstel. In grote lijnen kunnen we ons daarin vinden maar willen drie accenten aangeven:
1. De planning 2. Behoud van bestaande banen. 3. Het draait om mensen, nieuwe Zeeuwen
Het eerste punt. Wat ons betreft moeten we de planning slim doen: op korte termijn boter bij de vis (een fonds wat recht doet aan alle geleden schade), ijzer smeden nu het heet is met het zittende kabinet. Zoals met de 2,2 miljard die het Noorden 12 jaar geleden ontving van het Rijk voor het vervallen van de Zuiderzeelijn.
In de komende jaren moet een professionele organisatie dat geld binnen kaders wegzetten ten gunste van een sterker woon- en werkklimaat: met betere bereikbaarheid en met nieuwe werkgelegenheid. Een opgepluste economic board die daadwerkelijk structuurversterkend werkt. Dus niet zoals het kabinet schrijft: met perspectief op impact maar met daadwerkelijke economische effecten die we zullen moeten meten.
2. Behoud van banen
We moeten vooral datgene wat we hebben zien te verankeren in de regio: In de 60-er en 70-er jaren is het Sloegebied met hulp van het Rijk ontwikkeld en dat heeft tienduizenden banen opgeleverd. De gefuseerde haven en industrie vormen een belangrijke kurk van de Zeeuwse economie. Zonder vergroeningsmaatregelen lopen
we het risico dat grote partijen Zeeland de rug toekeren. Dat kan zomaar gaan om 10-15.000 banen! Hoe is dat te voorkomen? Je zult CO2 moeten afvangen, groene waterstof produceren, buisleidingen aanleggen, denk aan majeure projecten als steel2chemical. En een betere spoorverbinding met Gent voor goederen en personen kan ook een boost geven. En daarmee lopen de Zeeuwse en nationale belangen parallel. Zeeland kan zo veel bijdragen aan het succes van Nederland!
Dus geen eenzijdige focus op een nieuwe gedroomde klapper, hoe interessant ook: een universiteit, een waterstoffabriek, een kenniscentrum, een pretpark of zelfs een tweede Zeelandbrug. Ik zie bij sommige voorstellen de verlaten vliegvelden in Spanje voor mij die door de EU zijn betaald en waar nooit een enkel vliegtuig is geland: investeringen moeten economisch naadloos passen in het ecosysteem. Op alle terreinen zullen we een stapje harder moeten lopen om geen veredelde vakantieprovincie te worden maar een volwaardige woon- en werkregio waar het goed toeven is. Exportbevordering is daarin ook een troef met potentie waar recentelijk heel bescheiden mee is begonnen.
3. Het gaat om mensen, nieuwe Zeeuwen
Zonder geld gaat het niet maar we moeten zorgen voor nieuwe bedrijvigheid, het draait om mensen. Dat betekent ook dat we moeten investeren in een gunstig vestigingsklimaat. Onderwijs is belangrijk, dat trekt jonge mensen die na hun studie in Zeeland blijven. Goede zorg is ook van belang voor het vestigingsklimaat (je wil huis- en tandarts e.d.) maar is ook de grootste werkgever in de provincie. Industrie en onderhoud, windenergie, toerisme, transport met toegevoegde waarde, agrofood. De regio heeft zeker sterkten waarop kan worden voortgebouwd. Aangetrokken arbeidsmigranten kunnen ook nieuwe Zeeuwen worden, laten we zorgen voor beschikbare woningen en een warm welkom. En wellicht zijn er specifieke ideeën waar het Rijk ons de hand toe kan steken; we hebben al eens gevraagd om de KernCentrale over te nemen. Wellicht wil men daar nu met meer welwillendheid naar kijken.
Tot slot de opmerking dat we als Zeeuwen de eenheid moeten bewaren. Onze verontwaardiging is unaniem – net als de gevoelde noodzaak voor ruimhartige compensatie. Niet alleen in woorden maar bovenal in daden! Wij steunen het voorstel om af te stemmen binnen OZO. En als volksvertegenwoordigers houden wij niet alleen graag vinger aan de pols maar willen ook graag sparren met de board.
Ondanks dat Zeeland extra uitdagingen ervaart - daar begon ik mijn bijdrage mee - ligt er een fantastische toekomst in het verschiet voor Neerlands mooiste provincie. Luctor et emergo! Als ChristenUnie gaan wij hiervoor!
